ഏതോ ഒരു സന്ധ്യ നേരത്തായിരുന്നു കോളേജിന്റെ ഒരു നീണ്ട ഇട നാഴിയില്
അവളെ ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ആദ്യമായി കണ്ടത്. എവിടെയോ മുന്പ് കണ്ട പരിചയം പോലെ
ഒരു ചിരി എറിഞ്ഞെങ്കിലും തിരിച്ചൊരു നോട്ടം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
പിന്നെ ഇടയ്ക്കു വീണു കിട്ടുന്ന അപൂര്വ നിമിഷങ്ങളില് ആല്ക്കലികളുടെയും
ആസിഡിന്റെയും സമവാക്ക്യങ്ങളും, പിന്നെ ഒരായിരം കോശ ചിത്രങ്ങളും കോരി ഇട്ട
ചില ബ്ലാക്ക് ബോര്ഡുകളെ സാക്ഷി നിര്ത്തി ഉണ്ണിക്കുട്ടന് അവളെ അറിയുക
ആയിരുന്നു "വിനയയെ". ഒരു സ്പെഷ്യല് ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു കോളേജില് നിന്നും
സന്ധ്യ നേരത്ത് ഒരുമിച്ചു നടന്നിറങ്ങുമ്പോള് ഉണ്ണിക്കുട്ടന് വെറുതേ
ചോദിച്ചു "വിനയയുടെ ബര്ത്ത് ഡേ എന്നാ?". "പെറ്റിട്ട അമ്മയെതെന്നറിയില്ല
പിന്നെയാ " പിന്നെയൊരു ചിരിയും ചിരിച്ചു അവള് നടന്നപ്പോള് അവളുടെ
കാലടികള്ക്ക് വേഗം കൂടിയോ? അതോ എന്നില് വേഗം കുറഞ്ഞോ?.
ഒരിടത്ത് ഒരിടത്തൊരു ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ഉണ്ടായിരുന്നു. അവനു കഥകള് കേള്ക്കാനും പറയാനും ഒരുപാടു ഇഷ്ടമായിരുന്നു...അവന് കണ്ട നാടുകളില് അവന് കേട്ട കഥകള് അവന്റെ മനസ്സില് അങ്ങനെ കിടന്നു....അങ്ങനെ ഒരുദിവസം അവനു ബ്ലോഗ് എന്നൊരു സാധനം കിട്ടി ...അവനറിഞ്ഞു അതിലവന് ഈ കേട്ട കഥകളും കണ്ട കാര്യങ്ങളും എഴുതാന് കഴിയുമെന്ന്....എന്നാല് അങ്ങനെ ആകട്ടെ എന്ന് ഉണ്ണിക്കുട്ടന് തോനിയതില് തെറ്റ് ഉണ്ടോ.... ഇല്ലല്ലോ എന്നാ ആ കഥകള് കേള്ക്കാന് എല്ലാരും വരണം ട്ടോ. എന്ന് ഉണ്ണിക്കുട്ടന്
Wednesday 22 August 2012
Saturday 4 August 2012
അയ്യോ പാമ്പ്...
അമ്മായിയുടെ ആ കരച്ചില് കേട്ടാണ് ഉണ്ണിക്കുട്ടന് മതിലും ചാടി കടന്നു അമ്മായിയുടെ വീട്ടില് എത്തിയത്. നോക്കുമ്പോള് ഉണ്ട് അമ്മായിയും ലക്ഷ്മി കുട്ടിയും ആലയുടെ ചാണക കുഴിയുടെ അടുത്ത് പേടിച്ചു നില്ക്കുന്നു. നോക്കുമ്പോള് ഉണ്ട് ഒരു അടിപൊളി കൊച്ചു പാമ്പ് ആലയുടെ ഒരു മൂലയില് ചുരുണ്ട് കിടക്കുന്നു. എപ്പളോ പ്ലസ്-ടു പുസ്തകത്തിലെ ചിത്രം കണ്ട ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ലവന് ആരാണെന്നു മനസിലായി. അതൊരു പെരുംപാമ്പിന് കുട്ടിയാണെന്നേ. അതിനു വിഷമില്ലെന്നു നമ്മടെ അനിമല് പ്ലാനെറ്റിലെ ചേട്ടന്മാര് പറഞ്ഞത് നല്ല ഓര്മ്മ ഉണ്ടാരുന്നു ഉണ്ണിക്കുട്ടന്. പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. " ഇത് കൊയിലോത്തെ പറമ്പിന്നു വന്നതായിരിക്കും, അമ്മായി ഒരു ചാക്ക് ഇങ്ങെടുത്തേ, ഇവനെ ഇപ്പൊ റെഡി ആക്കാം" എന്നും പറഞ്ഞ ഉണ്ണിക്കുട്ടനോട് "വേണോ മോനെ " എന്ന് ലക്ഷ്മി കുട്ടി ചോദിച്ചതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ, ഒരു വടി കൊണ്ട് പതുക്കെ ചാക്കിലേക്കു തട്ടിക്കയറ്റി. ഭാഗ്യം അതൊരു അനുസരണ ഉള്ളവന് ആയത്. ഒരു കയറുകൊണ്ട് ചാക്കിന് ഒരു കെട്ടും ഇട്ടു.പിന്നെ ആ ചാക്കും പിടിച്ചു അപ്പുന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിറകില് അതിനെ കാട്ടില് കളയാന് പോകുമ്പോള് ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ മനസ്സില് ഒന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഏതു പാമ്പിനെയും മുതലയേയും ഒരു പുഷ്പം പോലെ കൈപ്പിടിയില് ഒതുക്കിയിരുന്ന ആ സ്റ്റീവ് ഇര്വിന്, മുത്തശ്ശന്റെ "മൃഗങ്ങളുടെ ചാനലിലെ" പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരന്. പിന്നീടൊരിക്കല് ശ്രീനിവാസന് ഒരു മൂര്ഖന് കുട്ടിയെ കൊണ്ട് തന്നപ്പോള് സ്റ്റീവ് ഇര്വിന് പോയിട്ട് ആ "പാമ്പ് ഹംസ"യെ പോലും മനസില് കാണാന് ഉള്ള ധൈര്യം ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ഉണ്ടാവഞ്ഞത് ആ മൂര്ഖന് കുഞ്ഞിന്റെ വിടര്ന്നു നില്ക്കുന്ന പത്തി (പടം) കണ്ടാണോ?
Subscribe to:
Posts (Atom)